ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΠΟΝΙΑ

Κουπόνια στις εφημερίδες, προσφορές  στα 
προϊόντα, προσφορές για συγκεκριμένες μέρες 
της εβδομάδας  από κάποιες μεγάλες αλυσίδες 
καταστημάτων. Γνωριμία με νέες συσκευασίες 
προϊόντων, σε πιο οικονομικές τιμές και σε όλα 
προσφορές, προσφορές, προσφορές.
Αναρωτιέμαι, γιατί  αυτό το θεωρούν κάποιοι ότι 
είναι καλό. Δεν μπορώ να το καταλάβω. 
Όσοι έχουν ασχοληθεί με το εμπόριο και είναι πιο υποψιασμένοι, γνωρίζουν πως λειτουργεί η αγορά.



Για τους υπόλοιπους αρκεί να υπάρχει η απλή κοινή λογική.
Παίρνω σαν παράδειγμα μια εταιρεία. Ένα συγκεκριμένο προϊόν της στην 
Ελλάδα, είχε παλιά προτεινόμενη τιμή 1,10 euro, ενώ στη Βουλγαρία 0,50 euro.  
Ρώτησα γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη απόκλιση, παρόλο που τα έξοδα μεταφοράς 
ήταν σαφώς λιγότερα στην Ελλάδα. Η απάντηση ήταν κυνική, αλλά κι ειλικρινής. 
Οι Έλληνες μπορούν να πληρώνουν, οι Βούλγαροι όχι.  Τώρα που άλλαξαν οι
συνθήκες και έχουμε μισθούς και συντάξεις Βουλγαρίας, η τιμή του όχι μόνο δεν 
έχει πέσει, αλλά αντίθετα στην Ελλάδα έχει αυξηθεί.  Είναι ένα είδος που το
βάζουν σε προσφορά αρκετά συχνά.  Σημειώστε, ότι δεν είναι προϊόν πρώτης 
ανάγκης, αλλά έχει μεγάλες πωλήσεις.
Το δεύτερο παράδειγμα, είναι κάτι που το ζούμε όλοι καθημερινά.
Προϊόν που αγόραζα από κάποιο πολύ μεγάλο κατάστημα στη τιμή του 1,35 euro 
περίπου, αυξήθηκε στο 1,79.  Δεν το αγόρασα πάλι και φάνηκε, πως το ίδιο 
σκέφτηκαν κι άλλοι πελάτες.  Προφανώς, θεωρήσαμε τη τιμή υπερβολική. 
Πιστεύω, πως όλοι εμείς μπορούσαμε να το αγοράσουμε, αλλά δεν το κάναμε. 
Και καλά κάναμε τελικά.
Μετά από 2-3 εβδομάδες, κατέβηκε η τιμή στο 1,19. Φυσικά σαν προσφορά.
Έτσι δεν υποχρεώνεται ο επιχειρηματίας να παγιώσει αυτή τη τιμή.
Έκτοτε άρχισα να παρατηρώ το παιχνίδι των τιμών.
Βλέπουμε αξιοπερίεργες αποκλίσεις τιμών, όπως και επιχειρηματικών τακτικών.
Από την αγορά μίας συσκευασίας, ενός προϊόντος, ο αγοραστής ξόδεψε 60 
λεπτά λιγότερα.  Η επιχείρηση ίσως τα έχασε από το κέρδος της, αλλά κέρδος 
πάλι έχει. Και έτσι πρέπει, είναι επιχείρηση. Η χαμηλότερη τιμή, έφερε όχι μόνο 
μεγαλύτερη κατανάλωση, αλλά έφερε πίσω και κάποιους καταναλωτές που 
αγόρασαν το ίδιο προϊόν από αλλού, ή που θεώρησαν, όπως εγώ, ότι μπορούν 
να ζήσουν και χωρίς αυτό.  Έτσι κερδίζουν όλοι. 
Καλό είναι να μη ξεχνάμε, ότι τα προϊόντα που υπάρχουν προς πώληση κι ειδικά 
τα αναλώσιμα, η κάθε εταιρεία θέλει να τα πουλήσει άμεσα, τώρα, γιατί έτσι 
ανακυκλώνει το τζίρο της, πληρώνει τις υποχρεώσεις της και είναι και άμεσο το 
κέρδος της.  Και πάντα να θυμόμαστε, πως ο καταναλωτής πληρώνει και όλα τα 
έξοδα  και τις υποχρεώσεις προς τρίτους, όλων όσων συντελούν, ώστε να φτάσει 
το τελικό προϊόν στα χέρια του. 
Πάντα λοιπόν θα υπάρχει η δυνατότητα, κάποιας μικρής μείωσης του κέρδους, 
για να μειωθεί η τελική τιμή σε κάποιο προϊόν.
Έτσι κι εμείς δεν θα θυσιάζουμε τη ποιότητα των αγορών μας, με το να 
στρεφόμαστε σε δεύτερης και τρίτης κατηγορίας προϊόντα.  
Ας μη νομίζουμε όμως, ότι με τα κουπόνια, ή τις προσφορές, έχουμε κέρδος,
ιδίως αν μαζί με τη προσφορά, αγοράζουμε κι άλλα προϊόντα, των οποίων η τιμή
είναι πιο ακριβή από ο,τι σε άλλα καταστήματα. Λειτουργούν απλά σαν δόλωμα.
Ο κάθε ένας μόνος του, μπορεί να συμβάλλει, ώστε να κατέβει μια τιμή σε πιο
λογικά πλαίσια και να μένει σταθερή. Αν σε ένα κατάστημα που κάνει κάποιος τα 
καθημερινά του ψώνια, δει μια αφύσικα αυξημένη τιμή, ακόμα κι αν μπορεί να τη πληρώσει, ας μην αγοράσει το συγκεκριμένο προϊόν. Η σκέψη τρέχει γρήγορα, θα το σκεφτούν κι άλλοι να το κάνουν. Ελάχιστα είδη, μας είναι τόσο πολύ απαραίτητα  
σε καθημερινή βάση και γι' αυτό μπορούμε σαν μονάδες να καταφέρουμε πολλά.   
Αυτή είναι λοιπόν η αλήθεια της αγοράς.
Σε μια ελεύθερη αγορά, το αγοραστικό κοινό διαμορφώνει τις τιμές. 
Αν γίνει αυτό κατανοητό, μπορούμε να καταφέρουμε μειώσεις τιμών, σε όλα τα
προϊόντα καλής ποιότητας, που τόσα χρόνια έχουμε δείξει τη προτίμησή μας.
Να μη ζητάμε τις προσφορές, αλλά  σταθερές και λογικές τιμές.
Οι προσφορές και περισσότερο τα κουπόνια, προσωπικά θεωρώ ότι προσβάλλουν 
την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.  Όπως κι οι επιχειρήσεις που τα χρησιμοποιούν σαν 
μέρος τακτικής, για να μη κατεβάσουν μόνιμα τις τιμές των προϊόντων τους. 
Γλυκαίνουν τον καταναλωτή και τον κρατάνε σαν πελάτη. Και μάλιστα αυτός ο 
πελάτης νιώθει, ότι έτσι εξοικονομεί χρήματα, ενώ στην ουσία βοηθάει στη 
διατήρηση των τόσο  αυξημένων τιμών. Οπότε χάνει κι αυτός πολύ περισσότερα, 
από ο,τι νομίζει.  Είναι  και τα δύο, μέρος του marketing των επιχειρήσεων, όμως φαντάζομαι πως κανένας δεν θέλει να τα έχει ανάγκη.
Έχουμε κι εμείς τις δικές μας ευθύνες. 
 Αν τις δεχτούμε, ίσως τότε κάτι αλλάξει.---






.