αγαπημένη σου και εσύ καμαρώνεις. '' Το
λευκό πουκάμισο όμως θα ταίριαζε με το
ντύσιμό σου καλύτερα,'' συνεχίζει και σύ
αρχίζεις να συννεφιάζεις.
'' Από σήμερα θα σε φροντίζω εγώ'' Αυτό
ήταν, σου χάλασε η διάθεση εντελώς και οι
σκέψεις σου έγιναν ένα κουβάρι.
Μη την ρωτήσεις τίποτα, όμορφο σε είπε, όχι καλοντυμένο.
Μόλις σου έκανε μια θετική κριτική, συνέχισε λέγοντας μια γνώμη και στο τέλος σου επιβάλλει την άποψή της. Θα ντύνεσαι σύμφωνα με το δικό της γούστο.
Προϋποθέτει όμως, πως όχι μόνο είναι σωστή η απόφασή της, αλλά και πως εσύ τη συμμερίζεσαι και θα κάνεις ο,τι σου λέει. Αν θα το δεχτείς αυτή τη πρώτη φορά, θα
το κάνει δεύτερη και τρίτη και τελικά για πάντα. Φυσικά μη τρέξεις για να καυχηθείς
στους κολλητούς σου, το πόσο σε προσέχει η φίλη σου, γιατί κάθε άλλο παρά έτσι
είναι. Σχεδόν όλοι έχουμε πει και μας έχουν πει παρόμοιες εκφράσεις και πιθανόν καλοπροαίρετα. Στο βάθος όμως μπορεί να κρύβεται και κάποιος χειρισμός.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός είναι φανερός,σε άλλες περιπτώσεις ίσως όχι.
Ακόμα λοιπόν και η θετική κριτική, είναι κριτική.
Όταν μένουμε μόνο σ' αυτή, τη θεωρούμε ένα ωραίο κοπλιμέντο. Είτε αν θα το πούμε
εμείς, είτε αν θα μας το πουν. Όλοι θέλουμε να ακούμε ότι αρέσουμε. Μας αυξάνει
την αυτοπεποίθηση και μας ομορφαίνει τη μέρα μας. Πολύ ωραίο συναίσθημα και ανθρώπινο. Αρκεί όμως να μη μας λείπει, όταν δεν το ακούμε. Να μη το θεωρούμε απαραίτητο στη ζωή μας. Να μην επιδιώκουμε πάση θυσία τα θετικά λόγια τρίτων.
Έτσι γινόμαστε τα θύματα επιτήδειων. Ζητάμε μια καλή τους κουβέντα και τους προσφέρουμε ανταλλάγματα. Συναισθηματικά και υλικά. Όσο δεν μας τη λένε, τόσο η ανάγκη μας μεγαλώνει και τόσο περισσότερα τους δίνουμε.
Πλέον έχουμε παραδώσει τα συναισθηματικά κλειδιά μας σε ξένα χέρια.
Αν τελικά μετά τη θετική κριτική ο συνομιλητής μας αρχίζει να τη κλιμακώνει, καλό
είναι να είμαστε προσεχτικοί, ήρεμοι και να ακούμε σωστά αυτά που μας λέει.
Καταλαβαίνουμε ότι είναι χειρισμός και ξέρουμε και τη συνέχειά του. Δεν έχει νόημα
να του πούμε τι έχουμε καταλάβει, γιατί δεν πρόκειται ο χειριστής να το δεχτεί. Είναι
καλύτερα να δείξουμε άγνοια.
Πρέπει όμως να παραδεχτούμε πως ενώ μας αρέσει η θετική κριτική, δεν μπορούμε
εύκολα να ανεχτούμε την αρνητική. Μας θυμώνει αρχικά και μετά προσπαθούμε να πείσουμε το συνομιλητή μας, ότι δεν είμαστε όπως μας κατηγορεί, αλλά είμαστε
κάπως αλλιώς. Δηλαδή δίνουμε αξία στα λόγια του.
Ο χειριστής αυτός πέτυχε το στόχο του. Είδε πως είμαστε ευάλωτοι γενικά στη
κριτική του και πως υπολογίζουμε τη γνώμη του. Δεν ξεχωρίζει τη θετική από την
αρνητική, αλλά καταλαβαίνει απλά, ότι μπορεί να μας χειριστεί. Έτσι πάντα θα
είμαστε απολογούμενοι σ' αυτόν και θα μας χειριστεί όσο χρόνο εμείς του το
επιτρέψουμε. Γιατί εμείς του το έχουμε δώσει αυτό το δικαίωμα και μόνο εμείς
μπορούμε να του το πάρουμε πίσω.
Η κριτική είναι μέσα στη ζωή μας. Τη κάνουμε όλοι, ασυναίσθητα πολλές φορές
και δεν είναι πάντα για λόγους χειρισμού. Θεωρώ όμως απαραίτητο να στηρίζεται
στην αλήθεια, στην ευγένεια και στη καλή πρόθεση. Όχι στην επιβολή και στη
αγένεια. Ο χειρισμός περιέχει ψέμα και πολλές φορές υπερβολή.
Η αυτογνωσία και η αυτοπεποίθηση βοηθούν στην αποκάλυψή του άμεσα.
Ακόμα κι όταν η αυτοπεποίθηση μας δεν είναι πολύ δυνατή, αρκεί η αυτογνωσία
για να καταλάβουμε, ότι κάποια ''καλά'' λόγια, μπορεί να είναι τόσο υπερβολικά που
μάλλον μας προσβάλλουν, παρά μας τα λένε σαν κοπλιμέντο. Ξέρουμε πως είναι
η εμφάνισή μας και ξέρουμε ποια είναι τα προτερήματά μας.
Αυτά τα δύο στοιχεία λοιπόν είναι η ασφάλειά μας.
Να μη ξεχνάμε όμως, πως αν δεν θέλουμε να μας επηρεάζει η αρνητική κριτική,
καλό είναι πρώτα να μάθουμε να μην έχουμε ανάγκη τη θετική, γιατί από αυτήν
θα ξεκινήσει συνήθως ένας χειρισμός για να καταλήξει στην αρνητική.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου