ΑΚΟΥΣΟΝ--ΑΚΟΥΣΟΝ....

Να σας συστηθώ. Είμαι ο άρχοντας ενός 
πολύ μεγάλου χωριού. Ο,τι υπάρχει στο 
χωριό είναι δικό μου.  Έχω  κάποιες
χιλιάδες πρόβατα. Ούτε κι εγώ ξέρω πόσα. 
Κάποια μέρα, ήρθε ο επιστάτης κι έντρομος 
μου είπε,  ότι κάποια έφυγαν.  Σιγά το μεγάλο πρόβλημα. ''Πόσα;'' τον  ρώτησα. ''Ούτε εγώ ξέρω αφεντικό, αλλά είναι πολλά''  
μου απάντησε με απόγνωση.

Καλά, πρόβατα είναι, του χεριού μου είναι. ''Τι να κάνω;  με ρωτάει. ''Ψάξε 
να τα  βρεις και τάξε'' του λέω. ''Τι να τάξω'' μου λέει. ''Ο,τι θες, λες και  θα 
τα κάνουμε;''  του απαντάω.
Τα βρήκε τα πρόβατα μετά από πολλές μέρες. Τα πλησίασε και άρχισε να 
τα μετράει. Δεν τον άφησαν. Τους ζήτησε να γυρίσουν πολιτισμένα πίσω 
κι αυτά  αρνήθηκαν. Έβαλε κάποια τσοπανόσκυλα να τα φοβίσουν, τίποτα 
πάλι. Αγρίεψαν τα κριάρια, μπήκαν  μπροστά και τα σκυλιά σάστισαν. Δεν 
ήξεραν  αυτή την αντίδραση και δεν τα είχα εκπαιδεύσει για κάτι τέτοιο. Τι 
να κάνει και ο επιστάτης, άρχιζε να τάζει. ''Γυρίστε πίσω στο μαντρί και θα 
σας δίνουμε κάθε μέρα περισσότερο και άριστης ποιότητας σανό. Θα σας 
έχουμε στα όπα-όπα.  Δεν θα σας πειράξουμε ποτέ. Θα σας στήσουμε και 
ανδριάντα στη κεντρική πλατεία'' τους λέει.. 
Τα πρόβατα μπορεί να είναι γενικά ήρεμα, αλλά δεν είναι και τόσο κουτά, 
όσο εγώ νόμιζα.
Άκουσαν προσεκτικά τον επιστάτη και στο τέλος του έδωσαν ένα χαρτί με 
τα αιτήματά τους. Μετά γύρισαν τη πλάτη και έφυγαν.
''Τι είναι αυτό;'' τον ρωτάω. ''Τα αιτήματά τους'' μου λέει ο επιστάτης. ''Από 
πότε τα πρόβατα έχουν αιτήματα ; Τι άλλο σου είπαν ;''  ρωτάω. ''Τίποτα, 
δεν μου μίλησαν καθόλου''  μου απαντάει. 
''Καλά και τα σκυλιά τι έκαναν'' ρωτάω με απορία. ''Φοβήθηκαν αφεντικό, 
τι να κάνουν κι αυτά;'' μου λέει. '' Φύγε κι άσε με να σκεφτώ'' του λέω με 
θυμό. Πρέπει να βρω κάτι πιο πονηρό για να τα  ξεγελάσω, σκέφτομαι. 
Ο στόχος είναι να τα γυρίσω, να τα μαντρώσω και να κλείσω τη πόρτα 
πίσω τους, να μη ξαναφύγουν. Μόνο έτσι μπορώ να τα ελέγχω. 
Πως το έπαθα εγώ αυτό ; Θα σχίσω κι αυτό το  παλιόχαρτο που έστειλαν. 

Σιγά μη χάσω το χρόνο μου και γι' αυτό.
Αφού σκέφτηκα αρκετά και πήρα την απόφαση, φώναξα τον επιστάτη. 
''Να πας και να τους πεις, ότι ζητάω επειγόντως 50 πρόβατα για διάφορες 
δουλειές στα κτήματά μου. Θα είναι σαν αφεντικά  και φυσικά ανάλογη 
θα είναι και η αμοιβή τους.
Θα διοικούν τις στάνες μου και κάθε βράδυ θα τρώνε μαζί μου στο ίδιο
τραπέζι, το ίδιο φαγητό που τρώω και εγώ. Θα έχουν το δικό τους σπίτι
και  θα μένουν μόνα τους, για να μη τους ενοχλεί η μυρωδιά των άλλων
προβάτων. Όποιος υπηρετεί εμένα, θα υπηρετεί κι αυτά. Θα έχουμε τον ΄
ίδιο γιατρό, τον ίδιο κουρέα, τους ίδιους οικονόμους. Όταν θα γυρνούν
από τη δουλειά τους, θα βρίσκουν το σπίτι τους καθαρό και τα κρεβάτια
στρωμένα. Αν θελήσουν και κάτι άλλο, αρκεί να διατάξουν έναν υπηρέτη
και η επιθυμία τους θα εκπληρωθεί'',  του λέω.
''Τι λες αφεντικό, είσαι καλά; τι είναι αυτά που λες. Θα καταδεχτείς κάτι
τέτοιο ;'' μου λέει και με κοιτάζει με έκπληξη. '' Όχι βέβαια, αλλά έχω ένα
σχέδιο. Θέλω να τα δελεάσω και να τα στρέψω το ένα ενάντια στο άλλο. 
Δεν μπορεί, με τόσα που δήθεν προσφέρω, κάποιο θα πειστεί να γυρίσει. 
Η δουλειά του μετά θα είναι να φέρει και τα άλλα πρόβατα πίσω'',  του 
απαντάω. '' Ναι, αλλά αν θέλουν να γυρίσουν περισσότερα από 50, τι θα 
κάνω;''  με ρωτάει.  '' Όσα περισσότερα γυρίσουν, τόσα περισσότερα θα
μαντρώσουμε χωρίς κόπο. Δική τους θα είναι η επιλογή, αυτά θα φταίνε
χα χα.  Είμαι πολύ έξυπνος '' του απαντάω με καμάρι.
Φεύγει λοιπόν αμέσως ο επιστάτης, για να συναντηθεί με τα πρόβατα.
Τους μετέφερε αυτά που του είπα και μετά από μια mini συνέλευση που
έκαναν αυτά μεταξύ τους, του ζήτησαν να φύγει. Μαζί του θα πήγαιναν
3 εκπρόσωποί τους, για να ελέγξουν, αν έχει κάτι αλλάξει αυτές τις μέρες
που λείπουν. Και έτσι έγινε. Τους ζήτησα να τα συναντήσω, να φάμε μαζί
σαν φιλαράκια και μου το αρνήθηκαν. Άκουσον-άκουσον.
Έκαναν τη βόλτα τους στη φάρμα και έμειναν εκεί όλο το βράδυ. Με το 
πρώτο φως της μέρας θα επέστρεφαν πίσω. 
Την άλλη μέρα το πρωί, άκουσα φωνές. Βγήκα έξω και τι να δω. Όλα τα
ζώα έξω από το μαντρί. Κάποιος είχε ανοίξει τις πόρτες και ήξερα ποιος.
Έγινε η καταμέτρηση αμέσως και δεν έλειπε κανένα. Παράξενο. Είχαν
την ευκαιρία να φύγουν και δεν το έκαναν. Γιατί άραγε ; Είχα μεγάλη
περιέργεια και ρώτησα κάποιο, γιατί δεν έφυγε. 
''Γιατί φοβήθηκα την αλλαγή'' μου λέει. '' Εγώ είμαι ένα πρόβατο και ξέρω
τη μοίρα μου. Ξέρω ο,τι εσύ ορίζεις τη ζωή μου, γιατί είσαι το αφεντικό
μου. Ο δικός μου ρόλος είναι να μην αντιδρώ στις επιθυμίες σου. Αυτό
το σανό 3ης κατηγορίας που μου δίνεις, είναι υπεραρκετό για μένα και 
σε ευχαριστώ'' μου λέει και έσκυψε το κεφάλι. 
Τότε κατάλαβα μια μεγάλη αλήθεια. Τόσα κοπάδια έχω και κατεβάζουν 
όλα το κεφάλι τους όταν με βλέπουν, όχι όμως από σεβασμό ή από 
φόβο, αλλά γιατί θεωρούν, ότι αυτή είναι η μοίρα τους. Ευτυχώς για 
μένα.  Αλλά τότε, γιατί  τα  άλλα αντέδρασαν και έφυγαν ;
Γιατί δεν είχαν την ίδια  συμπεριφορά ; 
''Και δεν μου λες κυρά μου. Ήρθε το παιδί σου και σε είδε;'' ρωτάω.
'' Ναι αφεντικό ήρθε.'' μου απαντάει. ''Γιατί δεν του είπες να μείνει μαζί 
σου; γιατί δεν το κράτησες κοντά σου;''  συνεχίζω. '' Κοίτα αφεντικό, 
εγώ είμαι απλά ένα πρόβατο και δεν ξέρω πολλά,  αλλά εγώ ήμουν 
αυτή που του μιλούσα, από μικρό που ήταν, για την αγάπη και τον
σεβασμό. Ποτέ όμως δεν του έμαθα τι είναι ο φόβος. Εγώ έκανα τη
δική μου επιλογή. Τώρα είναι η δική του σειρά να επιλέξει, αν θέλει 
να είναι ένα απλό πρόβατο, που θα έχει την ίδια μοίρα με μένα ή θα 
προσπαθήσει να τα αλλάξει όλα και να ορίζει μόνο του τη ζωή του'' 
μου απαντάει. Σάστισα, αλλά δεν το έδειξα. Χαμογέλασα ειρωνικά 
''Άκου κυρά μου, όπου κι αν πάει, ένα αφεντικό θα υπάρχει πάντα 
στη ζωή του, γι' αυτό σου λέω πως πρέπει να γυρίσει πίσω''  της 
λέω με θυμό.  
Σηκώνει το κεφάλι, με κοιτάζει με θράσος και μου λέει :
'' Άκου εσύ τώρα. Υπάρχεις, γιατί υπάρχω εγώ. Θα υπάρχεις, όσο 
έχω φόβους. Εσύ χωρίς εμένα και τους φόβους μου

είσαι ένα τίποτα ''  μου απαντάει. 
Μου γύρισε τη πλάτη και με βήματα που έδειχναν αυτοπεποίθηση 
και δυναμισμό, άρχισε να απομακρύνεται. 
Κάποια στιγμή ξαναγυρνάει, με κοιτάζει περιφρονητικά και μου λέει : 
Εγώ σε γνώρισα καλά, ξέρω  ποιος  και  τι  είσαι.    Αλλά εσύ, πόσο 
σίγουρος είσαι,  ότι εγώ είμαι  μόνο  ένα κουτό πρόβατο ; ''  ----